Bu yazı bir Anadolu gencinin tasviriyle Anadolu’nun mevcut seyridir. Bu yazıda görecekleriniz, yüzü gülümseyemez hale gelen, biçare kalmış, eskisi gibi aslanlaşamayan Anadolu’nun gözyaşlarıdır. Etrafını sırtlanlar çevrelemiş, içini irin kaplamış ölmesi...

Sözün kalpten çıkarak kalbe koştuğu, anlatımların dinleyicilere aktarılan samimi ortamlarda kendiliğinden cereyan ettiği yani ilim sahiplerinin ilimlerinin kesbi olmakla beraber vehbi de olduğu, kağıda işlenmeden, besmele çekilerek başlanmış konuşmalarla yüreklere...

“Rabbimiz! Sen kimi cehennem ateşine sokarsan onu rezil etmişsindir. Zalimlerin hiç yardımcıları yoktur.”(Ali İmran/192)

Bugün, tüm Müslümanlar olarak kuşatma altındayız. En feci yıkımların mağduriyeti altında kalmışımızdan, menfi imkanların hemen hepsine...

Ne meşakkatli bir işmiş şu insanlık, insanlık keyfiyetini yakalayabilmek… Fert fert ve cemiyet olarak bulamamanın, insan olamamanın üzüntüsü içerisindeyiz. Âh bir yakalayabilsek şu keyfiyeti…

Toparlanın, birleşin, yaklaşın; zahmete katlanma vakti!

Yeni çağın tehlikesi modernizmin ne kadar farkındayız? Bunları evvela ağızlarında sloganlaşmış sözlerinden tanırız:

Modernistlerin sloganlarından birisi şudur: ‘’Resulullah’ın (sav) mezhebi yoktu biz de mezhepsiziz!’’

Bu söz saçma ve yanlıştır. Resulullah'ın...

O hangi ulvî ruhtur ki, şu bedende hapsedilmiştir?

Şüphesiz o, El-Kevserî’nin ruhudur…

Bu sözler Muhammed Ebu Zehra’nın ağzından İmam Zahid’in yanından ayrılırken kalpten taşarcasına çıkıvermişti…

O zaman, İmam Zahid dünyamızdan...

Ey okyanusun döküldüğü kurna

Sula çatlamış Anadolu toprağını

Can ver nizam-ı alem tohumuna 

Açsın yine yemyeşil yaprağını 

Açacak elbet ve dökülecek bütün solanlar

Ve dua edecek gölgesinde soluklananlar

Var...

İnsansı bulutlardan tüten buhar değmese kavruk tenime

Oluşlar, kargaşalar, nice ilhamlar diriltecek ruhumu.

Hem belki çatmayacak ölüm kaşını

Dilim yudumlayacak hayat tuzunu

Gölgemin uzağında çocuk çadırları yakacağım

Vaad edecek cesaretim...